Automobilen osagaiak Brasilen

Automobilgintzaren merkatuak partaidetza handia du munduko industria-egituran. Brasilen, BPG industrialaren % 22 inguru da.

2018an, munduko ibilgailuen ekoizpena 96,3 milioi unitatekoa izan zen, eta horietatik 2,8 milioi Brasilen ekoitzi ziren. Horrek munduko zortzigarren ibilgailu ekoizle handiena izatea ekarri zuen, Txina, Estatu Batuak, Japonia, India, Alemania, Mexiko eta Hego Korearen atzetik. Merkatuaren tamainari dagokionez, urte berean Brasilek 2,88 milioi ibilgailu merkaturatu zituen (herrialdean ekoitziak eta inportatuak), Txina, Estatu Batuak, Japonia, India, Alemania, Erresuma Batua eta Frantziaren atzetik, eta zortzigarren merkatu handiena izan zen.

Iturria: Guk geuk egina, Anuário da Indústria Automobilística Brasileira 2019ko datuak kontuan izanda

Brasilgo automobil-industria, zenbaki handietan, honela laburbil daiteke:

• 26 fabrikatzaile (ibilgailu erabilgarriak eta nekazaritzako eta obra publikoko makinak), 644 osagai-fabrikatzaile (Sindipeçasen arabera).
• 66 industria-unitate, 10 estatu eta 42 udalerritan
• 5,05 milioi ibilgailu-unitate ekoizteko ahalmena
• Brasilgo merkataritza-balantza automobilgintzarako (automobilak, osagaiak, nekazaritzako makineria, errepideko makineria, etab.): 20,4 mila milioi dolarreko esportazioak eta 23,8 mila milioi dolarreko inportazioak 2018an
• Brasilgo merkataritza-balantza automobilgintzako osagaientzat: esportazioak 7,6 mila milioi dolarrekoak izan ziren eta inportazioak 16,3 mila milioi dolarrekoak.
• Zuzeneko eta zeharkako enpleguak, guztira 1,3 milioi pertsona.
• BPG industrialaren % 22ko partaidetza eta BPG osoaren % 4koa (2015) (daturik berrienak)
• 8. Munduko ekoizlea eta 8. Barne-merkatuaren tamainaren arabera (2018)

Autoparteen sektorean, marka handien zuzeneko hornitzaileek (Tier 1) ordezkatzen duten segmentuan atzerriko kapitaleko enpresak dira nagusi. Fabrikatzaile txikienen kasuan (Tier 2 eta 3), forjatuak, galdategiak, estanpatuak, plastikoak, kautxuzko produktuak, produktu ez-metalikoak fabrikatzen dituztenak, enpresa gehienak kapital nazionalekoak dira, inportazioak nabarmen hazi diren arren.

Erosketa-prezioen negoziazioetan OEM eta Tier 1 erakundeek Tier 2 eta 3 ibilgailuen gainean egindako presioak eta azken horien inbertsio-ahalmen txikiak, materialen eta zerbitzuen kostu handiak direla eta, enpresa-segmentu horren hauskortasuna areagotzen dute.

Beraz, Tier 2 eta 3 autoparteen fabrikatzaileek, munduko sistemikoen hornitzaile diren aldetik, gaitasun gutxi dute lehiatzeko eta pertsonalean, teknologian eta berrikuntzan inbertitzeko, autoparteen produkzio-katearen eskaintzaren oinarria diren arren eta sektorearen errendimenduarentzat funtsezkoak diren arren, sistemikoen eta automobil-fabrikatzaileen ekoizpena bideragarri egiten dutelako.

Brasilgo osagaien industriari dagokionez, SINDIPEÇAS enpresarekin elkartutako enpresak hamar estatutan kontzentratzen dira, eta São Paulokoa da pisu ekonomiko handiena duena, alde handiarekin; ondoren, Minas Gerais eta Santa Catarina daude. Sektorea 644 enpresak osatzen dute, 26.116,1 milioi dolar inguruko diru-sarrerekin, 2018an 174.537 lanpostu sortuz, ekoizpen fisikoaren % 4,5eko igoeraren ondorioz 2017arekin alderatuta.

OEMen ekoizpenari dagokionez, jarduera gehien duen estatua Sao Paulo da berriro ere. Hemen biltzen dira ANFAVEAren 2018ko datuen arabera ekoitzitako ibilgailuen % 46. Ondoren Minas Gerais ( % 13), Paraná ( % 12,4) eta Bahia ( % 8,3) datoz, Fordek estatu horretan duen faktoriari esker.

Herrialdeko 4 OEM handienen artean, automobilen eta merkataritza-ibilgailu arinen produkzioaren % 61,5 hartzen dute. Fiat izango litzateke liderra gaur egun, 2018ko ekoizpenari dagokionez ibilgailuen % 18,11rekin. Ondoren General Motors ( % 16,98), Volkswagen ( % 15,79) eta Renault ( % 10,60). Kopuru horietatik gertu dago Ford, 2018an % 9,76ko sharearekin.

Ibilgailuen zati eta osagarrien inportazioei dagokienez, azken 5 urteetan errekuperazioa gertatu da. Lehenengo bi urteetan inportazioek behera egin zuten, ibilgailuen barne-eskariak eta, oro har, automobilgintzak behera egin zuelako. Hala ere, susperraldi ekonomikoak eta Inovar Auto programak, industria sustatzeko hartutako neurriekin batera, inportazioak areagotu zituzten 2016 eta 2018 artean. Oro har, Brasilera inportatzen diren autoparte gehienek susperraldi horri jarraitu diote, sektorearen portaerarekin zuzenean lotuta.

Inportazioen jatorriari dagokionez, Asiako herrialdeak (Txina, Japonia eta Hego Korea) gainerako herrialdeak hartzen ari direla ikus daiteke, lehiakortasun teknologiko handia baitute. Hala ere, Alemania, AEB eta Mexiko bezalako herrialdeek oraindik ere partaidetza handia dute inportazioetan Brasilen, herrialdeko automobil-fabrikatzaile nagusiekin (Volkswagen, Ford, General Motor, etab.) lotura zuzena dutelako.

Euskal enpresarentzako perspektibak eta aukerak automobilgintzaren sektorean

Tokiko ekoizpenean defizit handiena duten eta inportazio-bolumen handienak dituzten automobilgintzako osagaien partidak honako hauek dira, dagokion NCMaren arabera:

• 8708: 8701-8705 partidetako ibilgailu automobilen zatiak eta osagarriak.
• 8542: zirkuitu elektroniko integratuak
• 8409: 8407 edo 8408 – 8483 partidetako motorretara soilik edo nagusiki bideratuta dauden zatiak: transmisio-zuhaitzak, espeka-zuhaitzak eta birabarkiak eta biraderak barne; kojinete- eta kojinete-kaxak; marruskadura-engranajeak eta -gurpilak; bolen edo arrabolen torloju xerrak; murriztaileak, biderkatzaileak eta abiadura-aldagailuak
• 8536: zirkuituak babesteko eta konektatzeko aparatuak

Datu horien azterketa sakona izateko, kontsultatu txostenaren 3. kapitulua.

Bestalde, tarifa ohien erregimenak eta Rota 2030 programak euskal enpresak sektore horretan proiektatzeko interesgarriak izan daitezkeen automobilgintzaren industriako agertoki berriak irekitzen dituzte.

Ex tarifa erregimenarekin, II. inportazio-zerga % 0ra pasa daiteke kapital-ondasunetan eta telekomunikazioei buruzko informazio-ondasunetan, eta hori epe laburrerako pizgarria izateaz gain, epe luzerako aurrezpena ahalbidetzen du, eta aurrezpen hori, industria berriaren garapenarekin eta sustapenarekin lotuta egoteaz gain, enpresek beraiek berrikuntzan inbertitzeko aukera dute, industria lehiakorragoa izateko helburuarekin. Araubide hori ekoizpen-ondasunei aplikatzen bazaie ere, badago salbuespen fiskal bat, herrialdean ekoizten ez diren autoei soilik aplikatzekoa dena. Guzti honengatik, automobilgintzaren industria garatzeko zerga-pizgarriak askotarikoak dira, eta horrek agerian uzten du sektore horrek garrantzi handia duela Brasilgo ekonomian.

Erregimen horrek Euskadiko enpresentzat duen garrantziari dagokionez, honako ideia hauek azpimarratu behar dira. Lehenik eta behin, ondasun produktiboak eta osagaiak merkaturatzeko aukera ona da, eta, beraz, Brasilen beren ondasunak merkaturatu nahi dituzten hainbat sektoretako euskal enpresentzako merkatu potentziala zabaltzen du. Hala ere, zerga-salbuespenaren onuradun izateko, Brasilgo nortasun juridikoa eduki behar da. Horregatik, Brasilen pareko produkturik ez badute, bertan ezarri nahi diren euskal enpresentzat aukera paregabea da, haien ekoizpen-ondasunak eta osagaiak Euskal Autonomia Erkidegotik inporta baitaitezke % 0ko zerga aplikatuta.

Baliabiderik ez duten edo Brasilen epe laburrean ezartzea bilatzen ez duten enpresentzat, herrialdean bazkideak bilatzeko aukera bat da; izan ere, beren produkzio-ondasunak eta osagaiak merkatuan sartzeko aukera ematen die, eta inportazio-zergatik salbuetsita daude beren merkatua zabaltzeko, beren ondasunen kalitatearen eta berrikuntzaren bitartez.

ROTA 2030 programaren arabera, sektoreko enpresentzako aurreikuspenak interesgarriak izan daitezke, baina kontuan hartu behar da Euskadiko enpresei eragiten diela. Programaren gidalerroen arabera, pizgarriak emango zaizkie enpresei I+Gko gastuak pairatzeko eta teknologia berriak bilatzeko, eta, beraz, enpresek pizgarriez baliatu ahal izango dira konponbide eta berrikuntza berriak garatzeko. Horrek, alde batetik, tokiko lehia areagotu dezake kalitateari dagokionez, eta abantaila hori dela-eta nabarmendu ohi da euskal enpresa. Bestalde, euskal enpresak bere ikerketa-zentroak eta I+Gko gastuak Euskal Autonomia Erkidegoko matrizeetan izan ohi ditu, eta, beraz, zaila izan daiteke programa honi atxikitzea.

Bestalde, Rota 2030 programaren helburua ibilgailuen merkaturatzean kalitate-baldintza batzuk ezartzea eta prozesu automatizatuagoak eta produktiboagoak aplikatzea da. Euskal enpresek tokikoek baino esperientzia handiagoa dute horrelako inguruneetan, eta, beraz, kalitatezko eta goi-teknologiako hornitzaile gisa kokatzeko eta automobil-fabrikatzaileek (OEMak) horrela hautemateko aukera gisa har liteke.

Ibilgailuetan ezarri nahi diren segurtasun-eskakizunei dagokienez, 2022tik aurrera hobekuntza edo konponbide hauek ezarri nahi dira:

• Alboko inpaktuen aurkako babesa
• Egonkortasunaren kontrol elektronikoa (ESC)
• Alboko norabidearen adierazlea
• Eguneko zirkulazio-argia (DLR)
• Gidariaren gerrikoa lotu gabe izatearen abixua
• Larrialdi-balaztatzearen abisua (ESS)
• Alerta edo atzeko ikuspena (kamera edo ohar entzungarria)

Honetaz gain:

• Larrialdiko balazta-sistema automatikoa (AEB)
• Erreia hustutzeko abixu edo laguntza elektronikoa (LDWS o LKAS)
• Bidaia abiadura egokitzailearen kontrola (ACC)
• Oinezkoentzako babes-egitura eta albo-inpaktua zutoinean
• Gidariaren logura eta distrakzio kontrolatzailea
• Ibilgailuen aurrez-aurreko talken aurkako babesa

Rota 2030 programari eta ex tarifa erregimenari buruzko informazio gehiago nahi izanez gero, ikusi txostenaren 5. eta 6. kapituluak.