2015ean sortu zen Grunver Sostenibilidad Bilbon, euskal industria-sarean ingurumen-hobekuntza bizkortzeko eta errazteko, gardentasuna eta lehiakortasuna sustatuz. Ia 10 urtetan etengabe eboluzionatzen jarraitu du ekonomia zirkular eta deskarbonizatu baterako trantsizioak sortu dituen erronka eta aukeren eskutik. Orain, garapen iraunkorrarekin konprometitutako diziplina anitzeko talde batekin, ingurumen-ebaluazioko, ingurumen-zaintza estrategikoko, ekitaldien ingurumen-ebaluazioko eta prestakuntza espezializatuko zerbitzuak eskaintzen ditu.
Iraunkortasunari eta merkatuaren ingurumen-eskakizunei buruzko araudi berriak ezartzea erronka handia da mota guztietako erakundeentzat, ETEetatik hasi eta enpresa pribatu handietaraino, bai eta sektore publikoarentzat ere. “Azken urteotan, ikusi dugu erakundeek eboluzionatu egin dutela ingurumen-alderdiak ulertzeko moduan“, esan du Antton Sala Grunverreko bazkideak. “Hasieran, jarrera erreaktiboa zen betebehar berrien aurrean, baina, pixkanaka, jarrera proaktibo bihurtu da, eta iraunkortasuna lehiakortasunerako beste faktore bat izan daitekeela ulertzen hasi dira, bai eta horrek bereizten eta eraginkorragoak izaten laguntzen diela. Hemen sartzen da Grunver, inguruneko erronka horiei aurre egiteaz gain, balio erantsiko aukerak sortzea ahalbidetzen duen ingurumen-zaintza estrategikoa eskainiz”, azaldu du.
Jasangarritasuna integratzeko prozesu horretan sartzen da Grunver, eta erakundeak laguntzen ditu ingurumen-zaintza estrategikoaren bidez, “inguruneko erronka horiei aurre egiteaz gain, balio erantsiko aukerak sortzeko”, azaldu du Elisa Toscano Ingurumen Zaintza Estrategikoaren arloko bazkide eta zuzendariak. “Zerbitzu horiek erakundeentzako funtsezko bektoreak identifikatzeko aukera ematen dute, lehiakideen garapenak baloratuz (lehiaren zaintza), merkatuen joerak eta bezeroen eskakizunak aztertuz (merkataritza-zaintza), lege- eta arau-esparruaren erronkak aurreratuz (ingurunearen zaintza), eta teknologia berrienak ebaluatuz (zaintza teknologikoa)”.
Era berean, Grunverrek ingurumen-kalkuluaren, -komunikazioaren eta -txostenaren aldeko apustua egiten du, bizi-zikloaren ikuspegia duten ingurumen-ebaluazioko tresna eta mekanismoei esker; izan ere, ingurumen-sistematizazioa iraunkortasunaren arloko ekintzen elementu egituratzailea da. “Etorkizuneko erronkak eta aukerak ezagutzeak horiei erantzuteko behar den ingurumen-informazioa zehaztea ahalbidetzen du”, ziurtatu du Roberto Campok, Ekonomia Zirkularraren arloko bazkide eta zuzendariak. Horrela, bada, iraunkortasunerako ikuspegi integratu batetik egiten du lan, hau da, alderdi errazenetatik hasi eta konplexuenetara joateko bidaia da. Honela azaldu du Campok: “Ingurumen-profil mugatuago baten ebaluazioarekin hasten da, karbono-aztarna kasu, erakundearen jardunaren ikuspegi unibektorial bat eskainiz. Ondoren, anbizio handiagoko maila baterantz egin daiteke salto, besteak beste, ingurumen-aztarna edo ekonomia zirkularraren adierazleak txertatuz. Horrela, informazio zehatzagoa emanez inpaktu-kategoria batzuk eta, horrela, sektore anitzeko ikuspegia sortzen da”. Horretarako, konpainiak metrikak integratzearen aldeko apustua egin du, erakundeek datu-bilketa sistematizatu eta haien eta beren produktuen ingurumen-jarduna ebaluatu ahal izan dezaten.
Horren guztiaren helburua da ibilbide-orriak eta ekintza-planak ezartzea, trantsizio zirkular eta deskarbonizatu baterako. “Ingurumen-ebaluazioak eta ingurumen-zaintza estrategikoak aukera ematen dute ingurumen-trantsizioan beharrezkoak diren helburuak eta estrategiak proiektatzeko, hala nola ekonomia zirkularreko, klima-aldaketako edo ingurumen-ziurtagiriak ezartzeko estrategiak”, ziurtatu dute zuzendariek, eta gaineratu dute “aukera ematen duela ingurumen-hobekuntzara bideratutako jarduera espezifikoak aktibatzeko, hala nola ekodiseinu-proiektuak, ekonomia zirkularra, erosketa berdea edo isurien konpentsazioa”.
Etorkizunari begira jarrita, Grunverrek argi dauka: “Eragile ekonomikoek eta eskualdeek ekonomia zirkularrago eta deskarbonizatuago baterantz egin behar dute aurrera, jasangarritasunaren alde aplikatzen diren estrategiek bizi-zikloaren ikuspegia izan dezaten. Nahitaezkoa da lurraldeen ekonomia desmaterializatzea, eta aberastasunaren sortzea lehengai linealen kontsumotik bereiztea. Trantsizio horretan eragile eta eskualdeen zeregina funtsezkoa da; izan ere, estrategia zirkularren bidez baliabideen gaineko presioa murriztuko da, eta horrek aukera emango du baliabide horiek balio-katean ahalik eta denbora gehien mantentzeko. Dena dela, ekonomia berri horretarako aldaketa denboran iraunkorra izan dadin, beharrezkoa da erakundeen lehiakortasuna handitzea“.
SPRI Taldea RIS 3 Euskadi estrategia abian jartzen duen eragileetako bat da, energiaren, fabrikazio aurreratuaren, bio-osasunaren eta nanozientziaren arloetan espezializazio adimenduna bultzatzeko.
ETEentzako, merkatuak dibertsifikatzeko, atzerriko bekak, nazioarteko lizitazioak, itzuli beharrik gabeko dirulaguntzak esportazioak sendotzeko, ezarpenak egiteko laguntzak edo nazioartekotzeko prestakuntza espezifikoa.
Interesgarria, ezta?