Elkarrizketak 3 ekaina, 2019

Nerea Peñak: “Konpromisoa eta pazientzia eskatzen duen herrialdea da Mexiko”

Welmex enpresaren fundatzaile Nerea Peñak “giltza eskuan” zerbitzuak eskaintzen dizkie Mexikon instalatu nahi duten enpresei duela hiru urtetik

Welmex enpresaren fundatzaile Nerea Peñak “giltza eskuan” zerbitzuak eskaintzen dizkie Mexikon instalatu nahi duten enpresei duela hiru urtetik

Welmex enpresaren fundatzaile Nerea Peñak “giltza eskuan” zerbitzuak eskaintzen dizkie Mexikon instalatu nahi duten enpresei duela hiru urtetik

Nerea Peña abokatu bilbotarrak 30 urte ditu eta Madril, Paris eta Txinan ikasi du. Erronkak eta hizkuntzak atsegin ditu (bost dakizki, horietako bat txinera) eta ohituta dago arazoak konpontzen, horixe baita benetan gustuko duena. Beharbada horregatik, duela hiru urte, amaitu zenean Urbegi euskal enpresarentzat Mexikon zuzendu zuen proiektua, erabaki zuen hantxe gelditzea eta bere enpresa (Welmex) sortzea Querétaron. Welmex aholkularitza bat da, giltza eskuan zerbitzuak eskaintzen dituena Mexikon instalatu nahi duten enpresa industrialentzat. “Beren konfiantzazko pertsona gara herrialde honetan” dio enpresari gazteak.

Zergatik Mexiko?

Aukera bat izan nuen Urbegi euskal enpresaren eskutik. Konpromiso sozial handiko proiektu batean parte hartu nuen, zeinak goi-mailako kalitateko konponbide lehiakorrak eskaintzen baitizkie enpresei, enplegu aukerak sortuz kalteberatasun egoeran dauden pertsonentzat. Hala, aukera izan nuen herrialdea ezagutzeko, eta izugarri gustatu zitzaidan. Mexiko herrialde eferbeszentea da, izugarri dinamikoa, gauza asko gertatzen dira etengabe. Eta nola atsegin dudan mugimendu handiko lekuetan egotea (ez bakarrik lur mugimenduak, nahiz eta halakoak ere badauzkagun –barreka-), sei urteren buruan hemen nago oraindik.

Mexikok ez du prentsa onik…

Egia da, baina gauza politak ere badauzka. Hemen, Euskadin ez bezala, ezin zara ibili edozein lekutan, baina kontuz bazabiltza eta zuhur jokatzen baduzu, ez zaizu ezer gertatuko. Beti esaten dut herrialde honetan zentzuz jokatu beharra dagoela. Ez egin hemen beste edonon egingo ez zenukeenik.

Zein da zure enpresaren negozio-eredua?

Batez ere “giltza eskuan” zerbitzuak eskaintzen ditugu, baina gure core business da atzerriko enpresa industrialen ordezkari komertzial izatea. Konpainia horiei laguntzen diegu euren merkatuak garatzen eta sendotzen, eguneroko lanak egiten… geu gara euren begiak eta oinak. Esan liteke euren konfiantzazko pertsona garela.

Duela hiru urte sortu zenuen enpresa. Nola doa dena, zure igurikipenak betetzen ari dira?

Gauzak ondo doaz, espero bezala. Gorabeherak ere badauzkagu, jakina, baina oro har egonkortasuna lortu dugu, eta hazkunde fasean gaude, batik bat atzerriko enpresei esker. Hasieran, laguntza asko ematen genien euskal enpresei eta Estatukoei, batez ere krisiak bete-betean harrapatu zituelako eta produktua dibertsifikatu eta nazioartekotu beharra zeukatelako. Baina aspaldion, enpresek galdu diote beldurra atzerrira irteteari eta begiak zabaldu dituzte; hau da, ohartu dira euren lehiakideak ez direla aurrez aurre dituzten bizilagunak, Euskadin duela hainbat urte gertatzen zen bezala…

Nolako enpresekin egiten duzue lan?

Era guztietako enpresak dira gure balizko bezeroak, baina, jatorriz Euskadikoak diren ETEekin aritu gara batik bat. Nagusiki industrialak, besteak beste automozio, aeronautika eta elikadura sektoreetakoak.

Harreman pertsonalek badute eragina Mexikon negozioak egiteko orduan?

Hitz emandakoa betez gero konfiantza irabazten da, Euskadin bezala gutxi gora-behera. Horixe da dena.

Hutsik ez egiteko gomendioren bat?

Zintzoa eta koherentea izatea. Gai izan behar dugu harremantzeko –oso garrantzitsua da jakitea nor dagoen gertatzen diren gauzen atzean- eta konpromisoa eta konfiantza izateko.

Mexiko matxista al da lan arloan?

Ez, ez, kontrara. Nire kasuan ez behintzat. Enpresa, obra edo proiektu bat bisitatzera joan izan naizenetan, inoiz ez naiz sentitu baztertua edo aurreiritziekin epaitua emakumea eta gaztea izateagatik. Sekula ez naiz sentitu ez gutxietsia ez goretsia. Beti sentitu dut errespetu handiz tratatzen nautela.

Zeintzuk dira ETE batek Mexikora iristean aurkitzen dituen arazo garrantzitsuenak?

Ikusten ditudan oztopo garrantzitsuenak –berdin enpresa handi, ertain nahiz txikietan–, ez dira erakunde juridiko batetik datozenak, baizik eta oztopo ia sozialak. Guk geuk inposatzen ditugun hesiak dira, izugarri kostatzen zaigulako pazientzia izatea edo kameleoien moduan egokitzea. Gure lan egiteko moduagatik inertzia eta espektatiba zehatz batzuk ditugu, eta honelako herrialde batera iristean espektatiba horiek balaztatu edo estankatu egiten dira…

Zer esan nahi duzu?

Mexikora iristen zara pentsatuz hango jendeak zure erritmo berean edo denbora tarte berberekin lan egingo duela. Iristen zara pentsatuz gauzak Euskadin egiten ditugun bezala egiten direla, eta hori ez da horrela. Hori zenbat eta lehenago onartu, orduan eta gutxiago nekatuko zara. Neure esperientziatik diot.

Mexikon badago talentu edo langileen kualifikazio ezagatiko arazorik, Euskadin gertatzen den bezala?

Uste dut jendea ez dela jakinda jaiotzen eta denok daukagula kualifikazio-premia lanean hasi arte. Denok egin behar dugu ikaskuntza-kurba bat, eta denok ikasten dugu. Horregatik diot ikasteko gogoa eta ilusioa izan behar dugula; estropezu egin eta berriro jaikitzeko gogoa. Hori da garrantzitsuena. Jarrera positiboa eta etengabe ikasteko nahia izatea.

¿A qué se refiere?

Llegas a México pensando que la gente de allí va a trabajar al mismo ritmo que tú lo haces o que está pensando en los mismos tiempos. Llegas pensando que las cosas se hacen igual que nosotros las realizamos en Euskadi y no, esto no es así. De modo que cuanto antes lo asumas menos te desgastarás. Y hablo por experiencia propia.

¿Tiene este país en estos momentos un problema de talento o falta de cualificación de personal como le sucede a Euskadi?

Yo creo que la gente no nace sabiendo y que la falta de cualificación profesional la tenemos todos hasta que empezamos a trabajar. Todos tenemos una curva de aprendizaje y todos aprendemos. Por eso digo que lo que tenemos que tener es ganas e ilusión por aprender; ganas de tropezarnos para volver a levantarnos después. Eso es lo importante. Una actitud positiva y un deseo por aprender de forma permanente.