Nuavis enpresak aktiboak monitorizatzeko sistemak garatzen ditu industria-sektorera bideratuta

Nuavisen bulegoak Donostian. Zutik, ezkerretik eskuinera, David Oyarzun eta Andrés Navarro, enpresaren sortzaileak.

Azken urteotan, industriari aplikatutako ikusmen artifizialak irtenbide berrietarantz egin du aurrera, ontziratuak izan aurretik elikagaiak duten kontroletik edo fabrikatutako objektuen (metrologia) kalitatea (dimentsionala eta estrukturala) ikuskatzetik haratago. Ikusmen artifiziala ere funtsezko elementuetako bat da aurpegiak ezagutzeko sistemetan, eta polemika handia sortzen dute oraindik ere, irudi-bankuak daudelako eta teknologia horrek bildutako informazioa tratatu daitekeelako.

Nuavis enpresa donostiarra 2017an sortu zen, industrian ikusmen artifizialaren aplikazioetan aurrera egiteko helburuarekin. Bere sortzaileek, David Oyarzunek eta Andrés Navarrok, industriaren eta nekazaritza-elikagaien sektoreetara bideratutako ikuspegi artifizialaren eta ikaskuntza automatikoaren merkatuan kokatzeko aukera ikusi zuten. Urte hauetan, taldea sendotu dute eta koronabirusaren pandemiak eragindako geldialdiaren ondoren, pixka bat haztea dute helburu orain.

Etorkizuneko hazkunde hori dagoeneko lantzen ari diren lau proiektu bertikaletan oinarritzen da. Lehenengoak ikusmen artifizialeko sistemak ditu ardatz, produktuen kalitatea kontrolatzeko. David Oyarzun CEO eta Nuavisen sortzaileetako batek azaldu duenez, “industria-munduan, ikusmen artifiziala fabrikatu berri den osagai batek urraduraren bat edo narriadura txikirik ez duela egiaztatzeko erabiltzen da. Gure sistemek aukera ematen dute kalte horiek antzemateko eta produkzio-prozesutik automatikoki ezabatzeko, eroslera irits ez daitezen. Nekazaritza-elikagaien industrian ikusmen artifizialeko tresna asko eskatzen dizkigute, ontziratzean isur daitezkeen elementu arrotzak detektatu ahal izateko, hala nola intsektuak, plastikozko piezak, metalak edo kristalak. Jakina, ekoizpen-prozesutik atera behar dira gorputz arrotz horiek supermerkatura eta bezerora iritsi aurretik”, azaldu du Oyarzunek.

Nuavisen bigarren proiektu bertikala orain arte eskuz egiten ari den edozein ekoizpen-prozesu automatizatzeko da. “ ’Bin picking’ -era bideratutako proiektuak dira (ikusmen artifizialeko sistema, edukiontzi batean ausaz pilatutako piezak hautatu eta ateratzeko aukera ematen duena, eta, horretarako, errekonozimendurako ikusmena eta robotak erabiltzen dira, piezak ateratzeko eta jartzeko). Edukiontzi bat dago, modu kaotikoan kokatutako piezekin. Pieza horiek gure ekoizpen-prozesuaren lehengaia dira. Sarritan, pertsona batek edukiontzi horretatik piezak hartu eta eskuz jarri behar izaten ditu fabrikazio-lerroan. Robotikarekin konbinatutako ikusmen artifizialaren bidez, modu kaotikoan jarritako pieza horiek ateratzeko eta ekoizpen-prozesuan dagokion lekuan uzteko gai den sistema bat izan dezakegu”, zehaztu du Oyarzunek.

Donostiako enpresa honen beste ardatzetako bat automatizatu ezin den eskuzko lana egiten duten langileei laguntzea da. Adibide bereizgarri bat automobilgintzaren sektorearena da; bertan, eskuz muntatu behar diren ibilgailuaren zati batzuk daude, hala nola barruko panelak, zipriztinguneak edo gune espezifikoetan hainbat kable jartzea. ”Askotan, langileak ez du laguntza handirik muntaketan. Batzuetan, paperean inprimatutako fabrikazio-agindu bat jarraitzen dute. Guk esku libreko gida-sistema bat eskaintzen dugu, proiektore bati esker jardun behar duten eremuak argitzen dituena eta, are gehiago, beren lanpostuan muntaiaren inguruko bideoak edo irudiak erakusten dituena. Eta gero, ikusmen artifizialarekin, automatikoki detektatzeko gai gara, hain zuzen ere, mihiztatzea ondo egin dela eta giza akatsa saihestu dela, muntaketa berean zortzi ordu eman ondoren, hutsegiteak baitaude”, CEOak gogorarazi duenez.

Azkenik, Nuavisek logistikarekin edo trazabilitatearekin lotutako aktibo interesgarriak monitorizatzearen aldeko apustua egiten du. Gero eta ohikoagoa da ekoizpen-instalazioetan ondasunak aurkitzeko RFID etiketak jartzea, baina ingurune batzuetan, tenperatura-baldintzak direla-eta, edo RFID etiketek erabiltzen dituzten irrati-maiztasunak oztopa ditzaketen elementuak daudelako, horrelako konponbideak ez dira operatiboak. “Elikagai-enpresa batzuek autoklabe- edo pasteurizazio-prozesuren bat dute. Horrek esan nahi du produktuak nahitaez labe batean sartu behar duela eta RFID ‘tag’ -a, bi labe-ziklorekin, erre egiten da. Guk kamerak erabiltzen ditugu, ikaskuntza automatikoaren bidez produktu horien jarraipena egiteko, markatu beharrik gabe. Beste erabilera-egoera batzuk plaka metaliko handien jarraipena egin behar duten logistika-enpresetan ikusi ditugu, izan ere, material horiek interferentziak sortzen dituzte RFIDan. Berriz ere, hemen ikusmen artifizialak zentzua du”, azpimarratzen du Nuavisen sortzaileetako batek.

Koronabirusak eragindako pandemiaren ondorioz, Gipuzkoako enpresak martxan zituen proiektu asko geldiarazi ziren, baina, era berean, COVID-19aren testuinguruan ikuspegi artifizialaren erabilera berriak bilatzeko balio izan du, David Oyarzunek aitortzen duen bezala: “Pare bat proiektu egin genituen Gipuzkoako Ostalaritza Elkartearentzat, edukiera kontrolatzeko, urruntze sozialerako eta abarrerako. Ikusmen artifizialari esker, ingurune batean zenbat pertsona dauden eta haien arteko segurtasun-distantzia gordetzen ari diren kalkula dezakegu”.

Nuavisen etorkizuneko erronken artean, ‘startup’-a dagoeneko ‘spin-off’ bat sortzeko aukerari begira dago, aktiboen monitorizaziora bideratutako soluzioak modu esklusiboan garatzeko. “Apustu berri bat egingo dugu. Orain arte proiektuen ingeniaritza izan gara, eta hala izaten jarraituko dugu, baina aktiboak produktu gisa monitorizatzeko sistema hau eskaini nahi dugu. Beste enpresa batzuekin beren kezkei buruz hitz egin ondoren, zentzua duen zerbait dela egiaztatu dugu. Erronka horrek motibazioa eragiten digu, berriz ere gure konfort-eremutik ateratzen garelako. Datorren urtean errealitate bihurtzen hastea espero dugu”, iragarri dute Nuavisetik.

SPRI Taldeak euskal enpresen I+G bultzatzen du tresnekin, aktiboekin, laguntzekin, lantalde eta aliantzekin, ikerketa sustatzeko eta teknologia berriak sortzeko. Hori dena Elkartek, Emaitek edo Hazitek bezalako programen bidez lortzen da, eta horien informazioa hemen dago eskuragarri.